آقای واحدی! نخیر، نمی‌ایستیم، زیر هیچ پرچمی!

از یادداشت های ف.م.سخن

نوشته ی آقای مجتبی واحدی خطاب به محمد خاتمی انگیزه ای شد برای نوشتن این یادداشت. تجربه ی سیاسی سی و چهار پنج سال گذشته، هیچ چیز به شخصِ من یاد نداده باشد این را یاد داده است که تحت تاثیر هیچ گروه و دسته و شعار و سخنان به ظاهر زیبا و ملاحظات دوستانه و مأخوذ به حیا شدن های بی جا و غیره عمل نکنم و چیزی ننویسم. آقای واحدی برای مقاومت در مقابل حمله یا تهاجم نظامی کشورهای غربی دنبال پرچمی برای زیر آن رفتن می گردند اما ظاهراً اطلاع ندارند که هیچ کدام از پرچم های موجود، پرچم مربوط به ملت ایران نیست.

خطابه ای از محمد علی فروغی – ذکاء الملک

مخاطرات تدوین قوانین مدنی در ایران

… تصور نکنید این کارها ]تدوین قوانین عرفی[ به آسانی انجام گرفت. کشمکشها کردیم، لطائف الحیل به کار بردیم، با مشکلات و دسیسه ها تصادف کردیم که مجال نیست شرح بدهم. من جمله این که مقدسین… چماق شریعت را نسبت به قوانین بلند کردند و در ابطال و مخالفت آنها با شرع شریف حرفها زدند و رساله ها نوشتند…تا چند سال پیش قانون مدوّن مکتوب نداشتیم…

گفت‌وگو با احمد سیف

استبداد رضاخانی بازگشت به عصر فتحعلیشاه بود

از فردای روزی که رضا شاه در ایران قدرت گرفت و به تدریج سیطره اقتدار خود را در پهنه دشت سیاست و اقتصاد ایران گستراند روزنه‌های جدیدی بر سیاستمداران ایرانی گشوده شد؛ سیاستمدارانی چون سیدضیا طباطبایی، نصرت‌الدوله فیروز، عبدالحسین تیمورتاش، علی‌اکبر داور، محمد‌علی فروغی، سیدحسن تقی‌زاده و حسن وثوق که در سال‌های پیش از حاکمیت او نیز فعالیت‌هایی داشتند اما بنا به انحصار سیاستمداران قجری نقش چشمگیری به عهده نداشتند.