سکولار= زمانی
پیشوند« زمان » که « زم » باشد، نام « رام » خدای زندگی وزمان وخدای شادی ورقص وجشن وشناخت است، واین خدا، خودش هست که تحول به « زندگی درگیتی» مییابد ( پیشوند زمین هم، زم است). زندگی زمانی(= سکولار) ، خواهان « خوشی نقد درزندگی درهمینجا»ست، « نه خوشی نسیه » برای فردا
همه جشن های ایران بدون استثناء ، سکولار( زمانی= سپنحی= اوامی) هستند وهیچکدام ، ربطی به زرتشت ندارند. «جشن» که «یسنا= یزنا» باشد، دومعنای پیوسته به هم دارد.ازیک سو، به معنای «نی نوازی »است، وازسوی دیگر، به معنای «زائیده شدن وپیدایش روشنی وبینش وشادی ازخود » است. فرهنگ ایرانی، زاده شدن درگیتی را برای آن میدانست که با شادی وبینش ِ جوشیده ازخودِ انسان، زندگی کند
تا روان مردمان ازتفکرات فلسفی ِزنده ( نه ازترجمه های فلاسفه غرب، که خود مترجمان نیزازآنها، چیزی نمی فهمند) انگیخته نشود ، وبا این تفکرات ، زندگی کردن درزمان، برترین ارزش نگردد، همه این شعارهای هیاهوبرانگیزسکولاریته، بی ثمرخواهد ماند