روند انتقال پول های رهبران ایران از اواسط ماه فوریه گذشته شتابی چشمگیر پیدا کرده و بسیاری از چهره های محافظه کار رژیم اسلامی سرگرم کسب اطلاع در مورد انتقال پول های خود به چین هستند. مسعود خامنه ای 50 میلیون دلار – مصطفی خامنه ای 85 میلیون دلار – میثم خامنه ای 90 میلیون دلار – حسن خامنه ای 120 میلیون دلار – مجتبی مصباح یزدی 12 میلیون و 200 هزار دلار..
هر کشوری خود را متعلق به یک حوزه تمدنی میداند وبر آن است که در آن حوزه با همسایگان خود مشترکات تاریخی و فرهنگی دارد از جمله اروپائیان، آفرقائیان ،اعراب ،حوزه تمدن هندی یا چینی .بهمین سبب هم در میان این کشورها انواع و اقسام اتحادیه ها شکل گرفته و تحول در هر یک از کشورهای این مجموعه به سرعت سبب دگرگونی در دیگر اعضای آن مجموعه میشود اما ایرانیان خود را جدا از همسایگان خود میدانند. از جمله رابطه ما با اعراب خصمانه است و بر آنیم که ما آریایی هستیم و آنان از نژاد سامی .
کافر خواندن دگرکیش یک تجاوز آشکار به حقوق انسانی اوست. هیچ انسان دموکرات و مدافع حقوق بشری مجاز نیست از ترم شرعی و مذهبی و مبتنی بر تبعیض و تجاوز کافر در عرصه‌ی سیاسی استفاده کند. شما که خود خدمات مهم نظری در راستای جدایی نهاد دین از دولت کرده‌اید میتوانید در این زمینه به موضوع انتقاد توجه کرده و اصلاحات بیشتری انجام دهید …
سخنی کوتاه با آقایان اکبر گنجی و عبدالکریم سروش و دیگر «روشنفکران دینی» که حالا شتر استبداد مقابل خانه آنها هم خفته است
راهی برای خروج از كشورندارند و سپاه پاسداران در حال بررسی چگونگی انتقال آنها به ایران است. بر اساس اظهارات این عضو سپاه : این افراد هم اكنون مشغول از بین بردن تمامی مداركی هستند که بیانگر فعالیت سپاه در لیبی است تا هنگام خروج هیچ مدرکی برجای نماند.
در شروع انقلاب شخص من که کم و بیش در سنین امروز شما بودم هیچ تجربه ای را از نسل های پیشین خودم در اختیار نداشتم ولی امروز با تمام وجودم تمامی تجربه سیاسی خودم را با شما در میان می گذارم، شاید که گوشه بسیار کوچکی از آن موثر واقع شود …
جناب آقای عبدالکريم سروش. بسيار مسرورم که بالاخره شما و امثال شما به ماهيت خبيث سردمداران رژيم جمهوری اسلامی واقف آمديد. نامه اخير شما را خواندم. چه خوب که پس از انتظارها، خواست ما بر شديد الحن شدن نوشته‌های شما تا مقداری برآورده شد.
شما دراین ویراست تازه از منشور جنبش سبز نوشته اید که خواهان حق حاکمیت ملت بر سرنوشت خویش هستید… دستیابی به چنین آرمان های والایی جز از راه گذر از ولایت فقیه و حکومت خودکامه دینی و بنای یک حکومت متکی به اعلامیه جهانی حقوق بشر ممکن نخواهد بود …
مقامات حکومت این نکته را آموخته‌اند که کشتن تعدادی اندک در عین آن که امکان و ترس از کشته شدن را در برابر معترضان و خانواده‌های آنها قرار می‌دهد، هم مدیریت اجساد آسان‌تر خواهد بود و هم تعداد خانواده‌هایی که قرار است سوگواری آنها مهندسی و کنترل شود کمتر خواهد بود. ولی فقیه تنها در موردی این اصل را نقض کرده و به کشتاری فرا‌تر از ده نفر در روز دست زده که اعتراضات غیرمترقبه بوده یا بخشی از پایگاه‌های نیروهای انتظامی و بسیجی سقوط کرده است.
شرحی از وضعیت و شرایط وبلاگ نویس زندانی محمدرضا پورشجری (سیامک مهر) که توسط وی نوشته شده است و جهت انتشار در اختیار “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران “قرار داده شده است. متن آن به قرار زیر می باشد:
3 اسفند 1389
تهران – لندن (۲۱ فوريه) : روزنامه الشرق الأوسط از ايران گزارش داده است که حداقل تعداد ۱۵۰۰ تن از اعضای آموزش ديده حزب الله لبنان در سرکوب معترضين و تظاهرکنندگان ايرانی در روز ۲۵ بهمن و در جريان تظاهرات معترضين عليه نظام ولايت فقيه، به صورت مستقيم شرکت کرده اند. روزنامه الشرق الأوسط می نویسد که اين اعضای حزب الله در لباس شهروندان معمولی ظاهر و در کنار نيروهای رسمی سرکوبگر به قلع و قمع مردم پرداخته اند. گزارش کامل الشرق الاوسط چنین است
hapali@iranliberal.com
توجه ! تصویرها با اینترنت Explore دیده می شود و متاسفانه با Firefax دیده نمی شود و نمی دانیم چرا !؟
9 تشکل دنباله رو؟
9 تشکل در همبستگی با تظاهرات 25 بهمن برای شرکت در تظاهرات 29 بهمن با هم فراخوان داده اند اما نگفته اند که مردم چه بگویند؟ البته کار به تظاهرات نکشید و با درگیری و مرگ بر دیکتاتور و الله اکبر خاتمه یافت ولی این که خواست کلی گفته نشود و به امان خدا رها شود نشان دهنده ی اینست که فقط اوضاع داخل فشار آورده تا این جماعت زورکی یک اعلامیه بدهند و فکر عاقبت کار را نکنند. حالا باز هم بگویید پس از 32 سال دیگر گروه ها پخته شدند و گاف گنده نمی دهند. توصیه هپلی اینست که بالاغیرتا قبل از این که سر نوزاد بزند بیرون کمی بخود فشار بدهید و سنگ ها را وابکنید که در مقابل کار انجام شده قرار نگیرید.
الف) دیده‌های خودم:
آنچه می‌نویسم دیده‌های من از سه و پانزده دقیقه‌ی عصر تا هشتِ شب است.
ساعتِ یک ربع به سه از خانه راه افتادم. ساعتِ سه به میدانِ هفتِ تیر رسیدم. همانندِ همیشه مسجدِ الجواد و سمتِ چپ و میانه‌ی میدان پُر از ضدِ شورش و لباس‌شخصی با موتورهای آماده برای سرکوب بود. از میدانِ هفتِ تیر تا دروازه دولت را پیاده رفتم. در این مسیر تقریباً هیچ نیرویی ندیدم مگر موتورهای لباس‌شخصی که تک و توک به‌سوی خیابانِ انقلاب روان بودند.
توجه داشته باشید استراتژی اول سرکوب‌گران ارعاب است و سرکوب و برخورد هدف ثانویه آنان است. با توجه این استراتژی اولیه است که می‌توان بخش مهمی از آرایش نظامی سرکوب‌گران را فهمید و تشخیص داد که کدام اقدام پرهزینه و کدام اقدام کم هزینه است.