پیش کشیدن مدل هایی چون کانادا یا سوئیس و بلژیک و مقایسه این جوامع با ایران بیشتر به یک ژست و توجیه ماننده است تا برنامه ی سیاسی واقع گرایانه. زیرا مقایسه کشورهای توسعه یافته ای که فرهنگ دموکراسی در آن نهادینه شده است و دیگر مشکلات خاص ایران را نیز ندارد با کشور در حال توسعه ای چون ایران یک قیاس مع الفارق است …
ده سال از جنگ افغانستان می‌گذرد. پس از ۱۰ سال درگیری، مخارج سنگین مالی و جانی بالاخره پرزیدنت اوباما اعلام کرد که آمریکا بتدریج از افغانستان خارج خواهد شد. شاید تب جنگ‌طلبی در آمریکا کاهش یافته است. ۵۶ درصد از مردم آمریکا می‌خواهند همه نیروی نظامی بسرعت از افغانستان خارج شوند. فشارهای اقتصادی، بیکاری و خطر ورشکستگی دولت آمریکا مهم‌ترین عامل برای خروج تدریجی از افغانستان است. ولی این عمل خالی از چالش برای اوباما نیست. عکس‌العمل‌ها از جانب جمهوریخواهان و دموکرات‌ها ضد و نقیض و متفاوت بوده است. تعدادی از دموکرات‌ها در کنگره موافق خروج فوری همهٔ نیروی نظامی هستند. جمهوریخواهان بطور کلی اوباما را مورد انتقاد قرار داده برخی می‌خواهند تعداد کمتری نیرو خارج شود و برخی میگویند باید به جنگ زودتر خاتمه داد.
افول گام به گام ساز و کارهای مدنی و دمکراتیک در ساخت سیاسی – اجتماعی اسرائیل یک اتفاق موردی و گذرا نیست که یک شبه روی داده و قابل چشم پوشی باشد. هم زمانی و ارتباط بین قدرت یابی راست افراطی با گسترش بنیادگرایی یهودی در این کشور حتی به بهای انزوای بیشتر بین المللی می تواند زنگ خطری تلقی شود که اگر امروز صدای آن شنیده نشود، فردا خیلی دیر است …
هزار دشنام به تاریکی به اندازه روشن کردن یک شمع سودمند نیست. هرچه زمان بیشتر می گذرد بحث و جدل بر سر مسائل جزئی و فرعی در میان پاره ای از شیفتگان رهایی از نظام موجود بیشتر شایع می شود. مسأله اساسی برشمردن کمبودها، نقایص و مظالم نظام حاکم نیست.
در حالی که چند سالی است که ایرانیان عاشق هویت و ملیت ایرانی و شیفتگان بزرگان تاریخی ایران زمین در مراسم بزرگداشت تولد بابک در محل دژ بذ در كليبر گرد هم مي آيند ، گروهي ايران ستيز نیز به منظور سوء استفاده از نام و اعتبار بابك ، به جعل هويت او می پردازند و و جشني برپا مي كنند كه در اصل يك كارناوال سياسي عليه هويت ايراني،زبان فارسی و تماميت ارضي ايران است.
هر «فکر» حاصل وجود مفروضاتی در ذهنيت آگاه يا ناآگاه ما است؛ و نوعی نتيجه گيری از مفروضاتی اوليه است، استوار بر شالودهء منطقی يکسره مطلوب ما. بعنوان يک مثال صريح اما دور از ذهن، می توان روند يک فکر يا تصميم گيری را با اين فرض آغاز کرد و پيمود که «اکنون در تابستان هستيم». بلافاصله از اين فرض می توانيم نتيجه بگيريم که هوا گرم شده است و نيازی به پوشيدن لباس های ضخيم نيست و می توانيم با لباس های راحت تابستانی از خانه خارج شويم. در واقع، فرض و يا يقين به اينکه «اکنون در تابستان هستيم» سکوی پرتاب فکر و تصميم گيری ما است برای انتخاب نوع لباسی که می پوشيم. شما هم اگر اين فرض اوليه را بپذيريد تصميم به پوشيدن لباس سبک و تابستانی را تصديق می کنيد. اما اگر شما اين فرض اوليه را نپذيريد و معتقد باشيد که «اکنون در زمستان هستيم»، خودبخود طرز لباس پوشيدن حاصل از آن فرض اوليه را هم نمی توانيد بپذيريد.
نوشتاری که می‌خوانید تازه‌ترین نوشته‌ی سیامک مهر نویسنده‌ی زندانی در، زندان حکومت اسلامی می‌باشد.
با آرزوی رهائی هرچه زودتر سیامک و سیامک‌ها، و برخاستن میهن.
ر. ایرانی
به واقع اگر در دنیا و در هستی انسان، چیزی و امر و پدیده‌ای مقدس پنداشته شود که به هیچ بهانه و توجیه و تفسیری قابل تعرض نباشد و در همه حال می‌باید گرامی داشته شود، به یقین که آن واقعیت، جان انسان است، آن چیز زندگی است
زمانیکه حکومت اسلامی تشکیل شد، ازآن پس، «اسلام» دین مردم نیست، بلکه ایدئولوژی حکومت است. ایدئولوژی سیاسی است. وسیله کسب قدرت و حفظ قدرت است. زمانیکه دیانت عین سیاست و سیاست عین دیانت شد، از آن پس، مقدسان ومقدسات، ابزار کسب وحفظ قدرت وانحصارات است. سیاست تمامی امور و پدیده‌ها را به ابزار تبدیل می‌کند. حتا نان سفره مردم را. مانند همین مضحکه یارانه‌ها که دولت احمدی نژاد براه انداخته است.
در تونس دیگر تصاویر بن علی در خیابانها دیده نمیشود. پیش ازاین تمام فروشگاه ها، کوچه ها وخیابانها از عکس های دیکتاتورآرایش شده بودو هیچکس قادرنبود بانها نگاه چپ کند، خیلی بندرت کسی انتقاد ملایم وبا احتیاطی را بیان میکرد. هرکس نارضایتی و خشم خویش را پنهان کرده ودر خود فرومیریخت. امروز راننده تاکسی و دانشجو و کارگرو روشنفکروبقال یک حرف را مرتب تکرار میکنند: دزد رفت. من که چندین سال است برای تدریس به دانشگاه تونس میروم اولین بار است که این وضع روحی وروانی بیسابقه رامشاهده میکنم. آنها شادند، درعین حال نگران، زیرا انتخابات صورت نگرفته و مشکلات بیکاری برای جوانان و رکود اقتصادی بیش از گذشته خودرا نشان میدهد. من ایرانی که مانند هرشهروند ایرانی شاهد پیکارمردم علیه خلافت خامنه ای و ودولت متقلب احمدی نژادبودم، در این سفراین پرسش برایم پیش میاید چرا تونس توانست ولی ایران نتوانست؟
جمعه ۳ تیر ۱۳۹۰
عباس میلانی استاد تاریخ و مدیر مرکز مطالعات ایران در دانشگاه استنفورد ایالات متحده در مطلبی مفصل که در وب‌سایت «نشنال اینترست» منتشر شده به دور جدید جنگ قدرت در درون حاکمیت ایران پرداخته و ضمن برشمردن شدت و خشونت بیسابقه در جدال موجود، آن را نمادی دیگر از دوگانگی در سیستم حکومتی جمهوری اسلامی توصیف می‌کند که بر آن اساس مرز اختیارات نهادهای انتخابی و نهادهای غیرمنتخب، همواره به کانون رقابت‌های جناحی بدل می‌شوند.
نظریه‌ها و ایده‌های گوناگونی در سده بیست میلادی بر سرنوشت ایران و رسیدن آن به وضیعت کنونی تاثیر داشته‌اند که می‌توان در باره آنها به گفتگو پرداخت اما، بی‌شک یکی از پر سر و صدا‌ترین آنان که در درون خویش دارای تضادی عمیق است، گروه ملی ـ مذهبی و اید ئو لوژی نا‌همخوان ایشان در نیمه دوم سده بیستم میلادی است. در این نوشته کوشش شده است، ضمن نگاه کوتاهی بر تاریخچه جنبش ملی و تاریخچه و پای‌گیری مذهبی‌ها تضاد بین حرکت یا ائتلاف، ملی ـ مذهبی، پیش و پس از انقلاب‌اسلامی در ایران و عمل‌کرد آنها نشان داده شود.
میترا جان تنها امیدی که به کمک دارم از سوی ایرانیان همفکر ومخالفان جدی رژیم اسلامی است.حمایت آنها ورسانه ها ونهادهای حقوق بشری وفعالان حقوق بشر می تواند درسرنوشت من وفشار به رژیم موثر واقع شود نکته ای دیگر اینکه همانطور که گفتم عواطف واحساسات خودت رادر مورد من کنترل کن و با خردِ محض به موضوع من بیاندیش من هیچ امیدی به اینکه رژیم ددمنش اسلامی مرا زنده بگذارد ندارم. من الان در سلول انفرادی هستم.اینجا به سلول انفرادی برای فریب مردم میگویند “سوئیت” ! علاوه بر سلولهای انفرادی در هر سالن عمومی اندرزگاه ها یک اتاق کوچک با حمام وتوالت هم هست که به آن “فرعی” می کویند و هر یک شماره ای دارد.
اين روزها تفاوت چشم انداز سياسی خارج کشور با داخل بشدت در حال عميق تر شدن است، بخصوص که هرچه از نفوذ و حضور اصلاح طلبان مذهبی در داخل کشور کاسته می شود حضور و تلاش روز افزون آنان در خارج کشور بيشتر به چشم می خورد؛ بطوری که هر چه به انتخابات مجلس در اسفند ماه سال جاری نزديک تر می شويم فضای سياسی داخل کشور را بيشتر در انحصار «اصول گرايان» يافته (با اين توجه که اين نام ها، اساساً، جز برای تمييز جناح های مختلف از هم دارای معنای ديگری نيستند) و «اصلاح طلبان» را ديگر همآوردی با آنان نمی بينيم.
جهان عرب و خصوصا مردم شجاع سوریه خط بطلان قرمزی بر ادعای خامنه ای و سران سبز که هرکدام بزعم خویش مدعی پیروی جهان عرب ازآنان است کشید ،اگر هیئت مصری بقول حسین علی زاده (دیپلمات پناهنده شده)پاسخ دندان شکنی درطهران به احمدی نژاد داد(که همینطور به خامنه ای) اکیدا مردم شجاع سوریه ،با ایستادگی همراه با هزینه خونین خود در راه رسیدن به آزادی و دمکراسی و با ماندن در مسجد و خیابان پاسخ دندان شکن تری به کسانی (سردمداران خودخوانده سبز)که مدعی معلمی جهان عرب در دمکراسی خواهی شده و می شوند داده، قیاس معاالفارق انان نیازی به بررسی وتحقیق ندارد وبقول معروف این گوی و این میدان.
دوري گرفتن ناگهاني دولت و دربار از خواست علماء براي «يکسره کردن کار بهائي ها» پيوند تاريخي دولت و روحانيت را گسست. از دوران محمد شاه و ناصرالدين شاه قاجار نهادهاي سرکوب دولت در مبارزه با بابيان و بهائيان و پاسداري از اسلام و تشيع شکل گرفته بود. با ساماندهي مبارزه عليه بابيان و بهائيان دولت از حمايت و پشتيباني فعال علماء برخوردار شد. مجتهدان شيعه نيز که پس از پيروزي اصوليان براخباريان به مراجع قدرت ديني خودمختاري تبديل شده بودند، در روند مبارزه با بابيان و بهائيان هماهنگ و منسجم شدند.
اندیشه دکتر شریعتی در این زمینه، یعنی مخالفت و مبارزه‍ی او با انحصارگری حکومت توسط فقها و مجتهدان ولایت فقیهی و حق تفسیر آنان از«حقیقت ازلی و ابدی»، شاید برای حوزه‌های علمیه انقلابی باشد، ولی هیچ ربطی به نگرشی مدرن به جامعه، به منظور رسیدن به جامعه‌ای باز و ﺁزاد و دمکراتیک، ندارد …