نخستین صحنه که دربیرون تخت جمشید ، ازتخت جمشید

چشمگیراست ، نقش برجسته ایست که شیری درنده ای رانشان میدهد که میخواهد گاوی را بدرّد . این صحنه ، بیان « جان آزاری » است . این صحنه نشان میدهد که درفراسوی گستره نیایشگاه وجشنگاه تخت جمشید، تلاش در آزردن جان هست . گاو، نماد « گئو سپنتا = گوسفند » هست . سپنتا ، به معنای « افزاینده » است .افـزو دن که af-zaayitan باشد به روند زائیدن جان ( گئو=gaya ) گفته میشده است. گئوسپنتا ، که همه جانداران بی آزارباشند ( انسانها نیز جزو آنان شمرده میشدند ) نبایستی آزرده شوند . ازاین رو، معنای دوم سپنتا ، مقدس شده است . جان (زندگی)،مقدس است . جان درفراسوی این گستره درخطر آزرده شدن است . ولی با فرارفتن ازسی پله که نماد خدایان زمان ایران هستند، درآستانه در ورود به این گستره ( آستانه در= کواد= ارتا فرورد= فروردین ) گستره ایست که هیچکس حق آزردن جان را ندارد (xvan-ratha= خونیروس = گستره ارتا ) . درآستانه این گستره ، داریوش ، شیررا که درفرهنگ ایران، نماد « زدارکامگی» و از « گرک سردگان» است ، ازکار میاندازد ، وحق ورود به این گستره نمیدهد . این همان اندیشه قداست جان درگستره ارتا یا سیمرغ هست .دراین گستره ، حق وامکان جان آزاری نیست . اینست که درسراسرتخت جمشید، هیچ صحنه ارتشی وجنگی نیست .

download as pdf: http://www.jamali.info/Bpdf/takhte_jamshid_va_ghedast.pdf