چشم انداز دگرگون شوندهء اصلاح طلبی

اسماعيل نوری علا

اين روزها تفاوت چشم انداز سياسی خارج کشور با داخل بشدت در حال عميق تر شدن است، بخصوص که هرچه از نفوذ و حضور اصلاح طلبان مذهبی در داخل کشور کاسته می شود حضور و تلاش روز افزون آنان در خارج کشور بيشتر به چشم می خورد؛ بطوری که هر چه به انتخابات مجلس در اسفند ماه سال جاری نزديک تر می شويم فضای سياسی داخل کشور را بيشتر در انحصار «اصول گرايان» يافته (با اين توجه که اين نام ها، اساساً، جز برای تمييز جناح های مختلف از هم دارای معنای ديگری نيستند) و «اصلاح طلبان» را ديگر همآوردی با آنان نمی بينيم.

مردم وشهدای سوریه ،هزینه سقوط دورژیم(آل الاسد وآل خمون)رامی پردازند

ابو محمد المحمراوی

جهان عرب و خصوصا مردم شجاع سوریه خط بطلان قرمزی بر ادعای خامنه ای و سران سبز که هرکدام بزعم خویش مدعی پیروی جهان عرب ازآنان است کشید ،اگر هیئت مصری بقول حسین علی زاده (دیپلمات پناهنده شده)پاسخ دندان شکنی درطهران به احمدی نژاد داد(که همینطور به خامنه ای) اکیدا مردم شجاع سوریه ،با ایستادگی همراه با هزینه خونین خود در راه رسیدن به آزادی و دمکراسی و با ماندن در مسجد و خیابان پاسخ دندان شکن تری به کسانی (سردمداران خودخوانده سبز)که مدعی معلمی جهان عرب در دمکراسی خواهی شده و می شوند داده، قیاس معاالفارق انان نیازی به بررسی وتحقیق ندارد وبقول معروف این گوی و این میدان.

‌بهايی ستيزی و اسلام گرايی در ايران

محمد توکلی طرقی

دوري گرفتن ناگهاني دولت و دربار از خواست علماء براي «يکسره کردن کار بهائي ها» پيوند تاريخي دولت و روحانيت را گسست. از دوران محمد شاه و ناصرالدين شاه قاجار نهادهاي سرکوب دولت در مبارزه با بابيان و بهائيان و پاسداري از اسلام و تشيع شکل گرفته بود. با ساماندهي مبارزه عليه بابيان و بهائيان دولت از حمايت و پشتيباني فعال علماء برخوردار شد. مجتهدان شيعه نيز که پس از پيروزي اصوليان براخباريان به مراجع قدرت ديني خودمختاري تبديل شده بودند، در روند مبارزه با بابيان و بهائيان هماهنگ و منسجم شدند.

view article as word.doc — view article as pdf

روشنفکران دینی (۸)
اندیشه های تام گرا
(«امت و امامت»، نگاهی به اندیشه های دکتر شریعتی – ۱)

پرویز دستمالچی

اندیشه دکتر شریعتی در این زمینه، یعنی مخالفت و مبارزه‍ی او با انحصارگری حکومت توسط فقها و مجتهدان ولایت فقیهی و حق تفسیر آنان از«حقیقت ازلی و ابدی»، شاید برای حوزه‌های علمیه انقلابی باشد، ولی هیچ ربطی به نگرشی مدرن به جامعه، به منظور رسیدن به جامعه‌ای باز و ﺁزاد و دمکراتیک، ندارد …

کاروان اکبر

نوشتهٌ مهشید امیرشاهی

(این مقاله برای سایت ایران لیبرال نوشته شده است و نقل آن فقط با ذکر منبع و نشانی آزاد است.)

من گاه از خودم می پرسم چگونه می شود مردمی که درسی خوانده اند و انتظار می رود هرّ را از برّ تشخیص دهند، دنبال آدمی کم مایه به راه می افتند و نه فقط بر خطاهایش چشم می پوشند، به او میدان جولان هم می دهند؟ مثال خمینی را نمی زنم چون هم زیاده روشن است و هم تکرار مصائبش زیاده دردناک. مثال کوچک تری را نقل می کنم:
وقتی جلال آل احمد، آخوند زادۀ طالقانی، از ده به شهر آمد و عرق خور شد، عده ای این مطلب را به حساب آزادگی و شعور اجتماعیش گذاشتند. کسی هم به روی خود نیاورد که پدر ملایش این حضرت را به عراق عرب فرستاد تا منبر نشین شود، اما حضرتش از نیمه راه برگشت و دید توده ای بازی در تهران سهل تر از عربی یاد گرفتن در نجف است.