درفرهنگ ایران، مردم،خودشان به حقیقت آبستن هستند،وگنج حقیقت درضمیرآنها،نهاده شده است،وفقط نیازبه دایه یا ماما دارند،نه به پیامبر،ونه به روشنگر
ماه: جولای 2010
کامنت از اخبار روز
از : Hosein Rezazadeh تقدیر
آقای جمالی نویسنده ِ ارجمند
نوشته های شما از یک سو مرا به یاد فرانسیس بیکن و از سویی دیگر مرا به یاد شوپنهاور می اندازد. شاید تلفیقی از این دو باشید. به هر حال ، کار شما بسیار اساسی و زیربنایی ست. شما به روشی کنایه زنان ؛ تئوری نوع حکومت را بیان می کنید و خواننده را این گمان است که شما بحث ادبیات راه انداخته اید.
بهائی بودن در جمهوری اسلامی جرم است
فرشته قاضی
شهروندان بهایی که هفته گذشته منازل متعلق به آنها در روستای ایول مازندران توسط لودر و کامیون تخریب شد،در مصاحبه با روز اعلام کردند شکایت آنها در خصوص تخریب منازلشان تاکنون مسکوت مانده و مراجع قضایی هیچ پاسخی به آنها نداده اند.دیان علایی، نماینده جامعه بین المللی بهاییان در سازمان ملل متحد در ژنو، هم وزارت اطلاعات و دستگاه امنیتی و برخی روحانیون را در پشت قضیه تخریب منازل و اموال شهروندان بهائی می داند و به روزمی گوید: بهایی بودن از نظر جمهوری اسلامی جرم است.رضا ثابتان، سخنگوی جامعه جهانی بهایی نیز تخریب اموال و اماکن متعلق به شهروندان بهائی را برنامه ای منظم می خواند که با دستور حکومت و یا پشتیبانی آن انجام می گیرد.
کرامت انسانی ، اصطلاحی برضد اصطلاح dignity درانگلیسی و Würde درآلمانی است . این الله است که به انسان کرامت میدهد . انسان، تابع ومخلوق الله میماند. درحالیکه بحث از اصالت ( ازخو دبودن ، یاخویشتن ، حق تعیین خود را داشتن » است که با کرامتی که الله میدهد، سازگارنیست . درفرهنگ ایران ، به اصالت انسان ، « ارج » میگویند . انسان ارجمند است ، یعنی اصالت دارد . خودش ، خداهست . خودش ، به خودش، صورت میدهد . خودش ، معیارو اندازه حکومت هست . چون « ارج » نام خود سیمرغ یا « ارتای خوشه » است و تخم ِ خود خوشه خداهست که گوهرهرانسانی است . درهرانسانی ، تخم خود خدا هست و انسان همانقدر اصالت دارد که بُن جهان هستی دارد . مجموعه انسانها ، باهم خدایند و قانونگذار وحکومت هستند . خدائی فراسوی آن نیست .این فرهنگ ایرانست که هرانسانی را همسرشت با خدا با خود ِ خدا میداند و نیاز به هیج واسطه و پیامبر و رسولی را نمی پذیرد . خواستن « ارج انسانی » با خواستن « کرامت ازالله » فرق کلی دارد .
رنجنامه یک شهروند بهایی ساکن روستای ایول
يوسفعلي احمدي
خبرگزاری هرانا – یوسفعلی احمدی یکی از اهالی روستای ایول مازندران و از شهروندان بهایی ساکن این روستا در پی تخریب منازل بهائیان این روستا توسط عوامل خودسر با نوشتن رنجنامه ای نسبت به وضعیت خود و دیگر شهروندان بهایی و ظلمی که در طی سالیان اخیر بر وی و خانواده اش رفته است اعتراض کرده است.
درفرهنگ ایران، بُن همه جهان وهمه انسانها، « ساپیـزه » نامیده میشد، وواژهِ « سـبز »، سبک شده آنست. رام و بهرام، دوخدای ایران هستند وسیمرغ یا ارتا، اصلی سومست که آن دورابه هم می پیوندد وباهم یکی میشوند. ازاین رو« سبز » درفرهنگ ایران، معنای « مهرنخستین » یا « عشق ازلی » راداشت. جهان وانسان، ازتخم عشق، سبزمیشوند
مگر می توان معلم بود و راه دریا را به ماهیان کوچولوی این سرزمین نشان نداد؟ حالا چه فرقی می کند از ارس باشد یا کارون، سیروان باشد یا رود سرباز، چه فرقی می کند وقتی مقصد دریاست و یکی شدن، وقتی راهنما آفتاب است. بگذار پاداشمان هم زندان باشد. (زنده یاد فرزاد کمانگر، اردیبهشت ۱۳۸۹)
نامه ای سر گشاده به آقای دکتر مهاجرانی
گیتی کاوه
اینبار ما دیگر به دنبال سیمرغ نیستیم چه سیمرغی؟ اینبار ملت ایران باید خود 30 مرغ باشد، همان 30 مرغی که عطار نیشابوری در فرهنگ اصیل ایرانی از آن سخن میگوید. بلی ما رهبریم و ناخدای کشتی ما 30 مرغی میباشد که این 30 مرغ، چپ است و راست, مسلمان, یهودی, مسیحی, زرتشتی و بهائی هست, زن است و مرد, جوان و پیر است و سرمایه دار, کارگر و برزگر است, کرد و ترک و لر و خراسانی و بلوچ ورشتی و تهرانی وشیرازی و اصفهانی و قمی و آبادانی و اهوازی وغیره….
نجات در رهایی ست، نه در سبز است نه در قرمز
دکتر فیروز نجومی
بیش از سه دهه است که دین، خود شمشیر برگرفته و بدون واسطه ی شاهان بر جامعه سلطه افکنده است. یو غ شریعت را بر گردن مردم آویخته، آنها را از ابتدایی ترین حق و حقوق انسانی محروم ساخته و تا حد رعیت و بنده تنزل داده است. با این وجود، هنوز هستند بسیاری که دین را در آفرینش شرایط موجود در مرکز چیزها قرار نمیدهند و نقش آنرا فرعی تلقی میکنند …
درفرهنگ ایران
انسان ، « درختِ همیشهِ سـبزِسـرو » است
چون درخت سرو، تخم سیمرغ ، خدای ایرانست
هرانسانی ، فرزند مستقیم سیمرغ ، یا خداهست