یکی ازبزرگترین کشفیات من ، اصل سه تایکتائی است که بنیادفرهنگ زنخدائی درایران و درفرهنگهای مصریونان وسومروآسوروبابل و هند (سانسکریت) میباشد ، وتاکنون پژوهشگران دراین فرهنگها بدان دست نیافته اند . من ، چهره های گوناگون آنرا درفرهنگ ایران، دربررسیهایم گسترده ام . شناخت این اصل، به ویژه برای شناخت دو واژه « خشتری» و« خشتره » ضروریست . «خـشتری » دراوستا، به معنای« زن » است ، وعربها به ماه درتقویم، « شهر» میگویند که همین « خشتره » است . ماه درفرهنگ ایران ، بنا بربندهش، مرکب از« سه ایزد » هست . این دوواژه نیزمرکب از« خشه+ تره » یا « خشه+ تری» هستند . و « تره وتری » هردو به معنای سه هستند . هزوارش واژه « thris»،سه تا دراوستا، « سریش= آنچه به هم میچسباند» هست. «خشه»، به معنای « نای» است وخشتری وخشتره ، به معنای « سه نای» است که همان « نای » میباشد. نای با زن وزهدان ، اینهمانی داده میشد . چنانچه نام زن دراوستا « naairi» است که مرکب از« iri+ naai» است که به معنای « سه نای = نای » است . ساختارنای ، که دوبخش را یک « گره » به هم می پیوندد ، پیکریابی اصل سه تایکتائیست . این بیان مِهر( میتره = میت + تـره ) است که اصل آفرینندگیست . ازاین روخدای ایران « نای به = وای به » خوانده میشد . « نای به » ، همان سیمرغ است که دراصل « سئنا مورو= مرغ سه نای = مرغ نای » خوانده میشد . «وای » ، « آ- وای » این نای بود که بادنیکو خوانده میشود و عنصراولیه کل هستی شمرده میشود. « وای» ، درسانسکریت ، « دوای » ، دوتای به هم چسبیده است که همان اصل سه تا یکتائیست. « وای» دربندهش ، اصل پیوند شمرده میشود. اینست که شاهان ایران ، خود را خشتره (خشه+ تره= سه نای= سئنا= سین »، یعنی « سیمرغ » مینامیدند و خودرا با سیمرغ، خدای ایران، اینهمانی میدادند.
دسته‌ها