زنیروبود مرد را راستی. ازنیرومندی، یعنی «ازخود، آفریننده بودن» است که انسان وجامعه، به حققت (راستی) میرسند. وازخود، آفریننده نبودن، سستی وضعفست، که انسان وجامعه به «ضدحقیقت» کشیده ورانده میشوند. نیرومندی، به معنای «ازخودآفریننده بودن» است، چون «نیرو» «دراصل به معنای جمع اصل نرینه ومادینه باهمست، که معنای «اصل آفرینده ِروشنی وجنبش و آغازگری وشادی» را داشته است. چنین انسانی وجامعه ای،هیچگاه، «واکنشی» نمیاندیشد وعمل نمیکند. ولی سست وضعیف، یعنی آنکه ازخود نمیتواند بیافریند، همیشه تابع و واکنشی میاندیشد وعمل میکند. ازاینرو نیز، یک ضعیف وسست، همیشه گرفتار تباهی وکاستی و اشتباه وواپس ماندگی است، و ضرورتا محتاج «خلق کردنِ دشمن» است. ضعیف وسست، باید همیشه «دشمن، خلق کند» تا این تباهی هاوکاستیها وواپس ماندگیهارا به او نسبت دهد. با خلق دشمنست که میتواند همیشه خودرا ازپیایندهای مداوم سستی وضعفش، نجات بدهد. ولی برغم این دشمن آفرینی، همیشه ضعیف وسست میماند. خلق ِکافرو شیطان واهریمن وکلونیالیسم وکاپیتالیسم وامپریالیسم واستکبارو … نتیجه همین عذاب ازضعف وسستی خود هست، چون نمیتواند ازخود بیافریند. نجات ازضعف، درکینه توزی با دشمن، ممکن نیست، چون کینه توزی خود ، افزاینده ضعفست.
دسته‌ها