استادی ازایران به جمالی
استاد گرامی آقای جمالی
اجازه بدهید از این راه دور، با دستانی پر ازگلهای نیلوفر، دستان شما را بفشارم و به خود ببالم که نوشته های شما روز و شب من و دوستانم را پر از نیلوفر کرده است و خواب و خیال را از من ربوده است. شبها با اندیشه های شما چشمانم را خواب خرگوشی می گیرد ولی به خواب ژرفی فرو نمی روم چون دیده وجدانم تازه بیدار می شود و چون سطلی پر از بنزین آتش میگیرم. شما کار سترگ و اساسی درفلسفه ی ایران انجام داده اید که همه مقلدان فرهنگ غرب و اسلام زدگان ریز و درشت نتوانسته اند انجام دهند: کار شما ، آنچنان است که گویی 100 فیلسوف با وجدان با تلاش شبانه روزی انجام داده اند تا این فرهنگ روی پای خود بایستد و مقابل غرب و اسلام ، سر خم نکند. از یک سو برایم نیتچه را تداعی می کنید که فرهنگ ” چنین گفت سیمرغ ” را به آواز درآورده و از سوی دیگر گویا فردوسی طوس را به سخن درآورده اید که فریادکنان پرچم زال زر را بر دست گرفته است و بر سایه های شوم اسفندیاران زمان که این سرزمین را به نابودی کشانده است، اشک می ریزد و می خواهد نفس بکشد و زنده بماند. از شما که یک تنه این بذرهای خالص را بازکاشتید سپاسگزاری می کنم و آرزوی بهروزیتان را دارم. سربلند باشید که سربلندمان می کنید و خواهید کرد