بهار عربی چه سرانجام تلخی داشت!

محمدعلی مهرآسا

بهار عربی واژه یا اصطلاحی بود که در سال ۲۰۱۱ میلادی به قیام و شورش مردم شمال آفریقا از تونس و الجزیره تا مصر و لیبی اطلاق شد؛ و اخیراً این اصطلاح به قیام مردم سوریه هم تفویض شده است. من نمی دانم این اصطلاح را چه کس و مقام و یا موسسه ای به این حرکت و اعتراضِ بخشی از مردم عرب زبان شمال افریقا که خواهان آزادی و حکومت دموکراسی بودند، اهدا کرده است؛ تنها می دانم که این حرکت نه تنها از همان ابتدا بهار نبود؛ و تمام مدارک و شواهد پایان ناخوشی را نشان میداد، بل به زمستانی سخت و زمهریر تبدیل شد که بخش اعظم قیام کنندگان آزادی خواه یعنی مردمان سکولار آن جوامع را یخزده کرده است. برعکس اوضاع درست به کام و میل باورمندان و متعصبان دین اسلام گشته و خوشنودی و شعف مسلمانان قشری و فرصت طلبِ در گوشه خزیده را فراهم ساخته است. تحولی که به هر جهت درنهایت به سود خشک اندیشی و تحجر دین رقم خورد!

سکولاریسم نیز

قادر به بی اثر کردن آخوند و آخوندیسم نیست!

محمدعلی مهرآسا

هر آنچه برمسلمانان به طور اعم، و ایرانیان به گونه‌ی اخص در این ۱۴ سده رفته است، و هر مصیبتی دیده اند و هر زجری که چشیده اند، همگی به دلیل استبدادی است که در ذات دین اسلام نهفته است. این سخن از روی توهین نبوده بل بیان یک واقعیت است زیرا دین و تعبد ضد آزادی و دموکراسی است. دین استبدادی بالقوه و بالفعل است که هم در فلسفه و دکترین دین جا دارد، و هم توسط معتقدان و پیروان و متولیان و شریعتمدارانی که ازسوی حاکمان تأیید و حمایت میشدند و میشوند، اعمال می شود.