نرگس کلهر: بگذارید در خیابان راحت راه برویم

عنايت فانی

بی‌بی‌سی

نرگس کلهر، مهمان برنامه به عبارت دیگر، چهار ماه پیش برای نمایش فیلمش در یک جشنواره حقوق بشری به آلمان سفر کرد و دیگر به ایران برنگشت.

او مانند بسیاری از جوانان ایرانی با نظام سیاسی حاکم بر کشورش مخالف است، ولی تفاوتش با دیگر جوانان ایرانی آن است که پدرش، یکی از مشاوران ارشد محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران است.

او می گوید می خواهد صدای نسل معترضش باشد و برای بهبود وضع حقوق بشر در ایران و زندگی بهتر برای جوانان کشورش تلاش کند.

خانم کلهر! شما از چه زمانی خود را یک معترض حس کردید، یا به اصطلاح رایج در ایران خود را در جمهوری اسلامی ایران غیرخودی حس کردید؟

فکر می کنم که نهایت این احساس دقیقا بعد از انتخابات بود و نه فقط برای من، برای خیلی از هم سن و سال های من. قبل از آن ما همیشه اعتراض داشتیم، شاکی بودیم، ولی مساله این بود که خیلی از چیزها را پذیرفته بودیم، ولی نهایت اجحاف برای ما، اتفاقاتی بود که در انتخابات پیش آمد و دیگر نمی توانستیم ساکت باشیم.

یعنی شما قبل از انتخابات از وضع راضی بودید؟

راضی که نمی شود گفت. مشکل ما فقط این نبود که حقوق بشر، بالاخص برای خانم ها رعایت نمی شود. ساده ترین مسایل برای ما مشکل بود، ولی به آن حد نرسیده بودیم که برای رسیدن به حق خود بجنگیم.

یعنی به نظر شما، لااقل بخشی از جوانان ایرانی قبل از انتخابات، از وضع ناراضی بودند اما بعد از انتخابات معترض شدند؟

دقیقا همین طور است. در واقع می شود گفت یک سری بغض ها بود که جمع شد و یک جا ترکید.

ولی خانم کلهر، پدر شما مشاور ارشد محمود احمدی نژاد بود و در خانواده ای زندگی می کردید که خیلی به حاکمیت نزدیک بودید و قاعدتا بایستی از یک امتیازاتی در جامعه برخوردار می بودید که دیگران احتمالا نبودند. شما چرا ناراضی شدید؟ مشکل شما چه بود؟

واقعیت این است که برای من هیچ امتیازی وجود نداشت. من حتی برای اینکه بتوانم خرج زندگی ام را دربیاورم، مدت سه سال فیلمبردار مجالس عروسی بودم و فیلم های عروسی را تدوین می کردم و وقتی رئیس آنجا فهمید من دختر چه کسی هستم، من را از کار بیرون کرد. البته خیلی محترمانه. ترسید که من می روم و گزارش می دهم که اینها مثلا گاهی اوقات به عروسی ها قاطی می روند.