به مناسبت روز کارگر و با احترام و ستايش به کارگران سرزمينم.
اين روزها، همزمان با بزرگداشت روز کارگر در بيشتر کشورهای دنيا، حکومت اسلامی همچون سال های قبل عزم کرده است تا از تشکیل هر نوع جلسه و گردهمآيي در ارتباط با اين روز جهانی جلوگيری کند؛ روزی باز مانده از 124 سال پيش (1886) و زمانی که فقط بیست و چهار ـ پنج سالی از آزادی بردگان در آمريکا می گذشت.
از زمانی که انقلابیون مسلمان سرزمین ما را به زیر سلطه ی اسلام سیاسی بردند، یعنی سرزمینی را که همه ی دلایل ماندگاری اش، داشتن هویتی است برگرفته از فرهنگی گسترده، بی تبعیض و غیر انحصاری، در انحصار فرهنگی تک ساحتی قرار دادند، پدیده ای به نام «هویت اسلامی»، به جای هویت ملی یا هویت ایرانی بر دهان متفکران و سیاستمداران مذهبی حکومت اسلامی رايج شد.
این روزها همه جا سخن از گردهمآیی تعدادی ایرانی است که به عنوان میهمان حکومت اسلامی به ایران سفر کرده اند. ویدئوهای مربوط به اين همايش «سفیران تبلیغاتی آقای احمدی نژاد» که در سایت های مختلف منتشر شده یا سبب شوخی و خنده است و يا باعث عصبانیت مردمانی که باورشان نمی آید هنوز کسانی پیدا می شوند که آماده اند تا آبرو باخته وسیله ی تبلیغات حکومتی باشند که تیغ بی امان به روی مردمان آزادی خواه، صلح دوست، و بی سلاح کشیده است.
3 مرداد 1389
درست 30 سال از شروع فاجعه ی برزگی به نام «انقلاب فرهنگی» در سرزمين مان می گذرد؛ فاجعه ای که به فرمان آیت الله خمینی و با نیرویی هراس انگیز در مقابل فرهنگ ایرانی و همه ی دست آوردهای مدرن و علمی بشری قد برافراشت تا میليون ها انسان را در آستانه ی قرن بیست و يکم از حرکت طبیعی خود به سوی پیشرفت بازدارد.