هر چند که فراوان گفته اند و نوشته اند، اما اندک مردمانی در جهان بر عمق فاجعه پی برده اند. جای بسی شوربختی است که بسیاری از جوانان وطن نخوانده اند و نشنیده اند که در آن تابستان 67 چه گذشت و چه تبهکاری گسترده ای در تاریخ رقم زده شد. حادثه تابستان 67 از فجایع دردناک تاریخ هستی انسان ها بوده است و در پوشه تاریخ نگاشته خواهد شد و ماندگار خواهد ماند و ما برای آیندگان می گوییم و آیندگان برای فرزندان خود و فرزندان آنان برای نسل های آینده.
آیا اسلام گرایان اخوان المسلمین قدرت را به دست می گیرند؟ یا “جمعیت ملی دگرگونی” آقای البرادعی خلاء نبود دولت را پر خواهد کرد؟ آیا ارتش فرمان قدرت را در دست می گیرد و در یک دوره ی گذار، مبارک به کنار رفته و عمر سلیمان به عنوان رئیس جمهور، کشتی شکسته ی رژیم قاهره را جمع و جور می کند؟ و آیا مصر در یک هرج و مرج و جنگ داخلی فرو خواهد رفت؟ …
در حکومت های تمامیت خواه، کاخ قدرت یک شبه ویرانه و تهی می شود. پرهای فروریخته حکومت اسلامی همچون سبویی شکسته می ماند که خودی و ناخودی را در بازار مکاره ارزان نابود می کند. لنگ قدرت هراز گاهی بر پیکر کسی می لغزد، سپس همچون موریانه، ترانه های اندوهگین سر می دهد …