«دمکراتیک و ملی هر دو فریب خلق‌اند». این شعاری بود که بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جدید بر مبنای عقاید و سخنران‌های آیت‌الله روح‌الله خمینی بر زبان حزب‌اللهی‌ها، طرفداران جمهوری اسلامی و مجامع و تظاهرات سازمان‌یافته حکومتی از جمله مراسم نماز جمعه جاری گشت که البته بی سببی نبود و پس از قلع و قمع گروه‌های مختلف که «مشکوک» به دفاع از «دمکراسی» و «ملی‌گرایی» بودند، به فراموشی سپرده شد.
خبرش به نظر من بسیار مهم بود. ولی ندیدم به ویژه رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور پرخواننده و پربیننده به آن اعتنایی کرده باشند. خبرگزاری‌های جمهوری اسلامی روز سی ام آبان با عنوان «آغاز مجدد فعالیت سیاسی فداییان اسلام با هشدار به جریان انحرافی» اعلام کردند: «جمعیت فداییان اسلام با صدور بیانیه‌ای از شروع مجدد فعالیت‌های این تشکل انقلابی خبر داد و اعلام کرد این جمعیت فعالیت انتخاباتی نخواهد داشت و قصد دارد درباره «تفکر انحرافی» و «بیداری اسلامی» روشنگری کند».
اگر در کشورهای عربی، نبرد بر سر دیکتاتوری پیشین و جمهوری‌های اسلامی «دموکراتور» باشد که به نظر من در حال شکل‌گیری است، اتفاقا در ایران نبرد بر سر جمهوری اسلامی موجود و نیروهای مدافع دمکراسی است که یک دیکتاتوری اسلامی را از جمله با ابزار دمکراسی (انتخابات) تجربه کرده است. در این میان «الگوی ترکیه» نه برای دمکرات‌ها بلکه برای اسلام‌گرایان میانه‌رو چه بسا ایده‌آل باشد اما دیر یا زود تناقض‌های آن نیز از جایی، مثلا تغییر قانون اساسی به سود «دین» و انتخاب چندباره اردوغان بیرون خواهد زد.