طبق آخرین آمار موجود، در سال ۲۰۰۹ نزدیک به دو هزار ایرانی جدید در دفاتر کُمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در ترکیه ثبت نام نمودند. آنان با شرایط فوق العاده سخت مواجه هستند وتحمل این شرایط، برای کسانی که مجبور می شوند بطور ناگهانی فرار کنند طاقت فرساست. به گفتۀ یکی از آنان انگار ما لابه لای اتفاقات پس از انتخابات به فراموشی رفتیم… دستمان به جایی بند نیست و صدایمان به جایی نمی رسد.
شبکه تلویزیونی C.N.N شب گذشته در گزارشی که روی سایت این شبکه قرار دارد، اعلام داشت که توسط یکی از کارکنان ایرانی بانک های کشور مالزی در جریان لیستی از پول مقامات و رهبران جمهوری اسلامی در خارج از کشور دست یافته است. این شبکه تلویزیونی مدعی شد که کارمند ایرانی بانک های مالزی بدلیل علاقه ای که به جنبش سبز در ایران دارد، این لیست را برای انتشار در اختیار C.N.N گذاشته است. C.N.N ضمن تشکر از این فرد ایرانی که نام وی را اعلام نکرده است، لیست مورد بحث را انتشار داده است که به شرح زیر است:*
7 دی 1389
گزارشی از صدور حکم سنگین و غیر انسانی 3 سال زندان علیه وبلاگ نویس زندانی سیامک مهر (محمد رضا پور شجری) جهت انتشار در اختیار “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران “قرار گرفته است. متن آن به قرار زیر می باشد:
Thursday 23 December 2010
نجنامۀ وبلاگ نویس زندانی سیامک مهر (محمدرضا پورشجری)
رنجنامه وبلاگ نویس زندانی محمدرضا پورشجری (سیامک مهر) که مطالب و نوشتها ی خود را در وبلاگ شخصی اش به نام « گزارش به خاک ایران» جهت انتشار در اختیار “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران” قرار گرفته است. متن رنجنامه به قرار زیر می باشد:
طرح مسائل سیامک مهر؛
در تاریخ 21 شهریور 89 ماموران اطلاعات کرج با حمله به منزل شخصی ام پس از بازداشت من هر آنچه از وسایلم نیاز داشته توقیف کردند از جمله کیس کامپیوتر ،رسیور ،سند خانه، اسناد و دفترچه های مالی و بانکی ،تمامی نوشته ها و دست نویس ها ،که تعدادی کتاب ،البوم های عکس خانوادگی ،سی دی ها ،فیلم،فلاش ،کیف پول شخصی و غیره. ماموران اطلاعات من را به بند 8 اطلاعات زندان رجایی شهر که معروف به بند سپاه منتقل کردند .
در رابطه با تهدید و فشارهای سخت و بی امان تمامی وبلاگها و ایمیل های من را گرفتند و روز بعد در سلول انفرادی بر اثر فشارهای تحمل ناپذیر با بریدن رگهای دست خود اقدام به خودکشی نمودم که موفق نشدم من را به بیمارستان زندان جهت درمان منتقل کردند. …
اگر هر باوری محترم نیست، چرا آزادی اندیشه و وجدان را باید جدی گرفت؟ چرا باید در برابر بنیادگرایانی ایستاد که در قامت “دانای کل” و “برادر بزرگتر” تلاش می کند بشریت را به بهشت رهنمون شوند؟ چرا باید به “حق ناحق بودن” احترام گذاشت؟ و از حقوق “دگرباشان” و “دیگر بودگی” محافظت کرد؟ …
در حکومت های تمامیت خواه، کاخ قدرت یک شبه ویرانه و تهی می شود. پرهای فروریخته حکومت اسلامی همچون سبویی شکسته می ماند که خودی و ناخودی را در بازار مکاره ارزان نابود می کند. لنگ قدرت هراز گاهی بر پیکر کسی می لغزد، سپس همچون موریانه، ترانه های اندوهگین سر می دهد …
نوشتار زير در تاريخ 23 و24 آذر ماه به همايش ( فستيوال ) باباطاهر در شهر سليمانيه توسط يکي از اعضا انجمن ايران شناسي کهن دژ که به نماينگي از گروه پژوهشي انجمن در اين برنامه شرکت نموده بود ارائه گرديد و به زبانهاي عربي و کردي ترجمه و منتشر شد
در صورت امکان ما را در انتشار هر چه بيشتر آن ياري فرماييد
پرداختن به فرهنگ ِ ايراني، زبان ِ فارسي و شاهنامه‌ي ِ فردوسي: خدمت است يا خيانت؟!
“پاسخ” به اين پرسش (بدون هرگونه شرح و تفسيري) در اين جا به نظر شما می رسد.
دفاعیه محمد رضا پورشجری در دادگاه: در مورد توهین به مقام معظم رهبری باید عرض کنم من شخصا جایگاهی به این نام نمی شناسم
گزارشی از دادگاه وبلاگ نویس زندانی محمد رضا پورشجری که مقاله های خود را با نام سیامک مهر انتشار می داد جهت انتشار در اختیار “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران” قرار داده شده است. او دادگاه را به محاکمه این رژیم تبدیل نمود.لازم به یاد آوری است آقای پورشجری در 21 شهریور ماه با یورش مامورین وزارت اطلاعات دستگیر شد و به بند سپاه شکنجه گاه وزارت اطلاعات در زندان گوهردشت کرج منتقل شد. متن دفاعیه محمد رضا پورشجری :
Abbas Katouzian
Abbas Katouzian (1923 – April 12, 2008) was an Iranian painter and artist.
Born in Tehran, Katouzian studied art history during his childhood and chose his mentor as Kamalolmolk. He followed the latter in developing the realistic movement in Iran. His work was featured in five exhibitions in the United States, one in London, and two in France.
مردم ایران تاریخ را به یاد می آورند، به گفتار اعتماد ندارند ولی به تعهد احترام می گذارند. بنابراین، در گام نخست، ما انتظار داریم که شما اقدام توهین آمیز نیروی دریایی را محکوم و ابطال نمایید. این نشانگر آن خواهد بود که امریکا به آنان که آرزوی آزاد نفس کشیدن را دارند ارج می نهد و خود قابل اعتماد است. سخنرانی های زیبا تاریخ مصرف کوتاه دارند.
دیگر ساکنان آن خیابان زیبای <ژنو> او را نمی‌بینند؛ آن پیرمرد لا‌غر که روزها همراه همسر مهربان آلمانی‌اش از پله‌های آپارتمان کوچکش پایین می‌آمد و به رستوران می‌رفت. آقای طالع تا بود روزها برایش از خانه غذای ایرانی می‌آورد. …
اینکه آدمیان حق دارند در خلوت خود به هر دین و آیینی که می‌پسندند باشند، به معنای آن نیست که حق دارند دین و آیین خود را در عرصۀ عمومی جامعه نیز بر همگان زورآور کنند و یا ادارۀ امر عمومی را حق ویژۀ خود بدانند. دین امر خصوصی و شخصی انسان‌هاست، مسئله‌ای است وجدانی و رابطه‌ایست که فرد، در صورت داشتن اعتقاد، می‌تواند با خدای خود داشته باشد. امّا زمانی که دین از این چهارچوب بیرون آمده و می‌خواهد زندگی اجتماعی مردم را به زیر سلطۀ خود درآورد، باید آن را به جایگاه اصلی خود که همانا حوزۀ وجدانی آدمی است، باز گرداند. آشکار است که این کاری است دشوار و خطرخیز.
view this article as a word.doc — view this article as a pdf
كابوس اين اتفاق هولناك، كافي است حتي يك ثانيه را هم براي مبارزه با اين حكومت بي مسئوليت، بي تعهد و نالايق از دست ندهيم. زيرا اگر مردم از آلودگي هواي امروز تهران به خاطر بنزين توليد داخل نميرند و سرطان و ذات الريه نگيرند، ترديد نكنيد اين دولت «توانمند» در برنامه هسته اي خود، افتضاحي بدتر و فجيع تر از حادثه نيروگاه اتمي چرنوبيل به بار خواهد آورد. متأسفانه آلودگي شديد و وجود گازهاي سمي در هواي تهران، ناشي از اين بنزين هاي داخلي فقط يك «نشانه» است! نشانه ناخجسته و تلخي از روزهاي بسيار فاجعه بار و سياهي كه در راه است. روزهايي كه اميدواريم هرگز از راه نرسند! اما آيا فقط «اظهار اميدواري» كافي است؟ يا بايد كاري كنيم؟
پس از کشتار بزرگ تابستان سال ۱۳۶۷, حکومت اسلامی روش دیگری برای کشتار مخالفان سیاسی و عقیدتی, دگراندیشان و روشنفکران و روشنگران برگزید. تک زنی به صورت وحشیانه و فجیع روش کشتار آزاداندیشان و آزادیخواهان شد …