در ایران، حکومت و دولت هر دو، آلتِ دست «دین و مذهب و آخوند و الله» است. از این رو، اخلاقی که «وسیلهِ» الله و حکومت و دولت و قدرت شد، دیگر، ضد اخلاق میشود. ا رزشهای مردمی اخلاقی، برضد همه گونه قدرتهاست. اینست که سیاوش، در فرهنگ ایران، ارزشهای اخلاقی مردمی را، در برابر قدرت (چه قدرت دوست پدرش، چه قدرت دشمن که افرسیاب باشد)، بنیاد میگذارد. اخلاق، را، تابع قدت نمیسازد. از این رو فرهنگ والای ایران برضد اخلاقیست که تابع هرگونه قدرتی باشد. اینگونه اخلاقهارا، «حکمت» مینامند . حکمت، «شرّیا دروغ» را وسیلهِ رسیدن به «خیر یا حقیقت» میسازد. الله، حکیم است. و حکومت و احکام الله، همه برپایه چنین حکمتی بنا شده اند. برای غالب ساختن اسلام، یا آنچه انسان حقیقت بداند، حق دارد هر نوع خدعه و تزویر و فساد و دنائتی که میخواهد بکند.
دسته‌ها