مسئله ایران بیش از دو هزار سالست که «آخوند» است، نه زن، نه اقتصاد، نه سیاست، نه سرمایه داری. «زن» در فرهنگ ایران، به معنای «زادن» و «شناختن» است. حقیقتی و نوری، حقیقت و شناخت واقعیست که از «گوهر مادینه انسان» زائیده بشود. هر انسانی، آبستن به حقیقت است. هر انسانی، هر تنی، در گوهرش، زنست، سرچشمه است، مبدء زندگی و روشنائی است. «تن» در مرد و زن هردو، به معنای زهدان زاینده است. ما حقیقتی را که از تن، زاده نشود، حقیقت نمیدانیم. این آخونداست که انسان را از سرچشمه حقیقت شدن میاندازد. پوشیدن چنین حقیقتی و روشنائی، بزرگترین ستم و فساد در ارض و جنایت به بشریت است. کیست که سرچشمه شناخت حقیقت را به ما می بندد؟: آخوند. آیا حل مسئله آخوندها، ریختن خون آنهاست؟ ولی آخوند، میخواهد زن را که وجودش، زیر آب حقیقت آسمانی او را میزند، به تاریکی براند و ناپیدا سازد و دروغ آسمانیش را بچای آن، بر همه چیره سازد
دسته‌ها