چند روز پیش اهالی یک منطقه با اطلاع دادن به کلانتری محل از ۲ بیماری خبر دادند که کنار اتوبان خلیج فارس بعد از پل شهید کاظمی و در زمینهای کشاورزی آن حوالی رها شدهاند. این ۲ بیمار که یکی از آنها دارای شکستگی پا و عفونت و دیگری دارای سوختگی بودهاند، در بیمارستان بستری بودند که به علت نداشتن پول کافی برای ادامه درمان به این مکان منتقل شدهاند.
من بعنوان شاهدی که روز ۹ خرداد ۱۳۵۸ “چهار شنبه سیاه” شاهد کشتار بیرحمانه مردم عرب زبان محمره (خرمشهر) بوده ام و هنوز صحنه های کشتار مرگ آن عزیزان را به یاد میاورم و از نزدیک شاهد اجساد جوانان و مردم عرب در بیمارستان مهر خرمشهر و یا بیمارستان آرین آبادان بودم سطور زیر را مینویسم …
سوریه معاصر، بعد از جنگ جهانی دوم، از سال ۱۹۴۶- استقلال آن از قیومیت فرانسه – از ۱۹۲۰ – اعلام شد، اما این کشور همواره شاهد کودتاهای بیشمار بود و حوادث و مشکلات متعدد آرامش سیاسی پایدار را دراین کشور تازه استقلال یافته به دنبال نداشت. (مانند جنگ با اسرائیل – سالهای ۱۹۴۸ و ۱۹۵۶- شکلگیری و فروپاشی جمهوری متحد عربی، وقوع کودتاهای پی در پی، حکومت بعثی ها، حمایت از کردهای عراق و ترکیه و سرکوب کردهای سوریه و …)
State حالت است، نه حکومت. نه تنها زمان «حکومت بر ملت» پایان یافته است، بلکه زمان «حکومت برپایه حِکمت و حُکم، چه از الله باشد و چه از قدرتمندی باشد» پایان یافته است. هنگامی که اقوام و طبقات و قبایل و خانواده ها و پیروان ادیان و مذاهب گوناگون، حالت باهم آراستن و باهم سامان دادن ِیک جامعه را بیابند، این «حالت»، آنچیزیست که ما به غلط، حکومت میگوئیم. این مسئله براساس تحول یابی همه به حالت تفاهم و همپرسی و هم آرائی نهاده میشود
27 فروردین 1390
بنابه گزارشات رسیده به “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران” دادگاه کرج قصد دارد وبلاگ نویس زندانی محمدرضا پور شجری (سیامک مهر) را به حکم ضد بشری اعدام محکوم کند.
وبلاگ نویس زندانی محمدرضا پورشجری قرار است اول تیرماه با اتهامات سنگین که به وی نسبت داده شده است در شعبۀ 109 دادگاه کرج مورد محاکمه قرار گیرد. پیش از این دادستان کرج، بازپرسی دادگاه انقلاب کرج و بازجوی وزارت اطلاعات به خانواده وی گفته اند که او را به اعدام محکوم خواهند کرد.
خامنهای روز ۱۹ اسفند ماه سال گذشته فرمانی صادر کرد که بر آن اساس باید تمامی طرحهای توسعه نفت و گاز کشور و مناقصههای نفتی زیر نظر سازمان جدیدی تحت عنوان ” پترو نهاد” انجام پذیرد
دفتر تحکیم وحدت با صدور بیانیهای، با اشاره به اینکه میزان بیگانگی حاکمیت با نقد و پرسشگری بیشتر و از این رو دشمنی با دانشگاه و دیگر نهادهای منتقد و آگاهیساز شدیدتر شده، تصریح کرد که در حال حاضر در یکی از بدترین و خردسوزترین دوران به سر می بریم.
با ساختن «یک حکومت دموکرات»، دموکراسی در جامعه پیدایش نمییابد. بلکه با «مردمان آزاداندیش و باز» در جامعه هست که حکومت دموکراسی واقعی، زاده میشود. پیدایش دموکراسی، نیاز به «جامعه تفاهمی» دارد. جامعه ای که میتواند در «تفاهم» بدون کاربرد زور و تبلیغات دروغین و هوچیگری و مردم فریبی، در زمانهای اصطراب و اضطرار، تصمیم بگیرد، و به خود، سازمان دهد
بخش بزرگی از روشنفکران به خود آمدند که چرا از امکاناتِ قانونی استفاده نکردیم و راههای اصلاح مسالمتآمیز را نیازمودیم. امروزه به دلیلِ سرخوردگی از رادیکالیسم انقلابی، ملکی در میانِ تمام طیفهای چپ و ملی-مصدقی از احترامِ بسیار برخوردار شده است.
روزنامه اسرائیلی هاآرتص و وبسایت افشاگر ویکیلیکس در «سند» تازهای مدعی شدهاند که ایران تنها درصدد دستیابی به سلاح اتمی نیست بلکه برای دستیابی به جنگافزارهای شیمیایی نیز تلاش میکند، و در این راستا از یاری چین برخوردار است.
همان روز وقتی به نزديکی آبادی مختصری رسيديم همانجا پياده شديم. آذوقه ما تقريبا تمام شده بود و هر کجا ممکن بود باز هر چه به دست می آورديم می خريديم. آن شب جايی منزل کرده بوديم که باز گروهی از ارامنه را مثل گوسفند در صحرا ول کرده بودند. ما نيز توانستيم از عرب های ساکن آبادی گوسفندی بخريم. همانجا سر بريدند و آتش روشن کرديم که کباب حاضر کنيم….همينکه شکمبه گوسفند را خالی کردند مايعی نيم سفت و سبز رنگ که بخاری از آن بلند می شد، بر زمين ريخت. بلافاصله جمعی از ارمنی ها از زن و مرد خود را به روی آن انداخته با ولع عجيبی به خوردن آن مشغول شدند.
با یقین به نیرومندی و سرشاری ِگوهر (فطرت) انسانست که انقلابِ حقیقی در اجتماع، آغاز میشود. با «یقین انسان به خودش» هست که خردش ، راهگشای زندگی و حکومت و اقتصاد و حقوق میگردد. ایمان به یک دین یا یک ایدئولوژی یا یک حقیقت، نابود سازنده چنین یقینی است
تولد ملت .
(The Birth of Nation-D .W.Griffith-1915 )
* * *
به قلم : کاظم رنجبر :دکتر در جامعه شناسی سیاسی
Kazem.randjbar@yahoo.fr
ماموران امنیتی سوریه شیوه های سرکوب را از رژیم ایران فرا گرفته اند و حکومت در تهران با اشتیاق این شیوه ها را به آن ها یاد داده، زیرا اگر حکومت علوی خاندان اسد در سوریه برافتد، بزرگ ترین ضربه سیاسی به حکومت ایران وارد خواهد آمد …
انقلابی که ما در ایران داشتیم، انقلابی بود که یک کور، با عصای شریعتش، ملت را تبدیل به کورانی میکند که با عصای آن رهبر کور، راه بروند. ولی فرهنگ ایران، انقلاب خردهاست، و خواهان نوزائی خردهای آزاد و مستقلست که با چشمهای خورشیدگونه خود، هم روشن کنند و هم با روشنائی خود ببینند