یادها
دکتر غلامحسین ساعدی

دکتر بیژن باران

چهارشنبه ۲۶ آبان ۱٣٨۹ – ۱۷ نوامبر ۲۰۱۰

جا. خانه او، پاریس

زمان. تابستان و پاییز 1364/ 1985
افراد. ساعدی، همسرش- بدری لنکرانی، ب.ب.
یادها. نخستین بار بعدازظهری در تابستان بود که بخانه ساعدی وارد شدم. او تازه از چاپخانه برای کارهای مربوط به الفبا آمده بود. با خوشرویی مرا به مهمانخانه برد و همسرش را صدا زد تا ما را بهم معرفی کند. بدری خانم گویا با حسام لنکرانی، فرزند حسین، شوهر صفا حاتمی، خواهر سرهنگ حاتمی، نسبت داشت. حسام کمی پس از ترور مسعود روزنامه نگار در 1326 بقتل رسید.

جنگ نرم و دین ستیزی

فیروز نجومی

جنگ نرم هدفی ندارد مگر تحکیم دین و ارزشهای دینی. چرا که تضعیف دین یعنی تضعف قدرت و بالعکس. چرا که فرو ریزی ارزشهای توحیدی همراه است با جوانه زدن اراده آزاد انسانی. اما از آنجا که نگرش نظام ولایت به انسان برخاسته است از از بینش و دانایی الله، به انسان امروز همچون بنده و رعیت مینگرد، تهی از عقل و خرد …

اخراج بی‌صدای افغان‌ها از ایران

در حالی که شمارش معکوس برای اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها از مدت‌ها پیش آغاز شده و هر آن احتمال قطع یارانه‌های سوختی و دیگر یارانه‌های کالاهای مصرفی وجود دارد، نگرانی قریب به ۲ میلیون نفر از شهروندان افغانی ساکن ایران که در خط مقدم تاثیر پذیری از قطع یارانه‌های دولتی هستند، روز افزون شده است.

راه مرگ و ویرانی!

کوروش گلنام

اثر روشن تحریم ها
هر روز که می گذرد و هرچه زبان کاربردی رئیس جمهور کودتا و همپالکی هایش، خشمگینانه تر، بی ادبانه تر و پوچ وتوخالی تر از گذشته می شود، می توان بیشتر درک کرد که تحریم ها چنان تنگناهایی برای اینان پدید آورده است که به یکباره بدتر از گذشته کنترل خود را از دست داده و نمی دانند چگونه سخن بگویند! سخنانی چون: “آن ممه را لولو برد”، “آب رو بریز اونجات که می‌سوزه چرا جای دیگه میریزی”، “قطع کردن دست وپا ی دشمن با جاقو”و یا در باره قطع نامه ها ورهبران این وآن دولت که پس از تصویب آن، اینک برخوردهایشان استوارتر وجدی تر شده است: ” 4 تاکه نه 4000 تا بدهید”، “یک مشت خرفت”، یک مشت گله دار”.

به یاد دکترغلامحسین ساعدی

بیست و پنج سال ازمرگ دکتر غلامحسین ساعدی می گذرد. وی از پایه گذاران تئاتر مدرن و از برجسته ترین نویسندگان معاصر ایران و از شریف ترین انسان های روزگار ما بود.

شهرام ناظری : موسیقی ملی ایران در خطر است

در دهه اول انقلاب، موسیقی ملی ما خوش درخشید و همه چیز بسیار امیدوار کننده بود، اما چون در ادامه جدی گرفته نشد و به هدر رفت، مثل آب عظیمی که از سرچشمه ای می جوشید اما در یک مسیل مناسب هدایت نشد و سر از خشک زارها و شن زارها درآورد.