« ایران با «جمهوری‌ایرانی» بر پا می‌خیزد»

حکومتِ « وراء کفر ودین»، عقاید و ایدئولوژی

رضا ایرانی

« جمهوری ایرانی » ِفردا، حکومتی است برپایه فرهنگ ِ انسان‌دوست وجهانی ایران. جمهوری ایرانیِ، بر پایه‌ی اصل حکومتی ِ « داد ومهر»ِ فرهنگ سیاسی ایران بنا وتاسیس خواهد گردید. جمهوری ایرانی ِفردا، بر پایه‌ی اصل حکومتی ِ « قداست جان وزندگی » فرهنگ اصیل ایران برپا خواهد گردید. فرهنگ سیاسی ایران، همواره برآمده از « خرد بهمنی مردمان » (خرد ضد‌قهرمردمان)، وبراساس اصل تفاهم مردمان برای زیستن با‌ یکدیگر، که با پیوند و جفت شدن با پدیده‌ها، سرو کار داشته، پدیدار گشته است. « بهمن » (= وهومن=من) خدای ضدخشم وقهر، خدای پیوند واصل میان است. این اصل، این خدا، در هرانسانی هست.

رهبر جنبش سبز، مبلغ قرائت رحمانی دین

دکتر فیروز نجومی

• در حالیکه قدرت را آقای موسوی فرع قضیه میخواند، بدرستی معلوم نیست که چرا و به چه دلیل باید بر سر حداقل ها به توافق برسیم. تنها کسب قدرت است که نیازمند تقلیل خواست ها و جذب اکثریت است. اگر آقای موسوی خواستار «جامعه ی مطلوب در خور ایرانیان» است چه نیازی ست که خود را به کف مطالبات برسانیم؟ مگر جنبش، زمان بر و به صبر و استقامت نیازمند ندار؟ توافق بر سر مطالبات حداقلی حکایت از کوتاه بودن زمان و مبرم بودن وظیفه میکند …

سخنان گهربار

به نظر گاندی رهبر جنبش استقلال هند این هفت مورد خطرناک هستند:

یک – ثروت بدون زحمت

دو- لذت بدون وجدان

سه – دانش بدون شخصیت

چهار- تجارت بدون اخلاق

پنج – علم بدون انسانیت

شش – عبادت بدون ایثار

هفت – سیاست بدون شرافت

امام راحل و خرد جمعی!؟
این را چگونه باورکنیم آقای موسوی؟!

بهروز ستوده

هرگونه طبقه بندی زمانی برای خط جهل و جنایتی که از 31 سال پیش بر میهن ما حاکم گردیده است اگر از روی ریاکاری ودروغ نباشد در اثر جهل و نادانی است چرا که کیست که نداند توطئه گری و تصفیه های درونی و کشتارمخالفان و ایجاد رعب و وحشت از ویژگی حکومت های فاشیستی و ایدئولوژیک است که ازلحظه تولد تا لحظه مرگ ، این ویژگی مدام در حال زایش و تکثیر است .

بهائی‌آزاری در ایران: از قاجار تا جمهوری اسلامی

داود خدابخش

فریدون وهمن در آخرین کتاب خود تصویری زنده از سرکوب پیروان یک آیین دینی در ایران معاصر ارائه می‌دهد. شواهد وهمن نشان می‌دهد که بهائیان ایران با وجود سرکوب‌های متمادی هرگز به خشونت و دروغ و تقیه روی نیاوردند.

در ایران اسلامی از دیانت بهائی سخن راندن تابویی است که ورود به قلمرو ممنوعه‌‌ی آن بیشتر به نجوای در گوش مانند است، مگر بخواهند ناسزایی نثار آن کنند. آزار و سرکوب پیروان آیین بهایی برای بسیاری روحانیان شیعه امری است واجب که پیشینه‌ی آن به پیش از نهضت مشروطه بازمی‌گردد.