با سیامک در شاهنامه که چهره سیمرغست (سیاک مک = سه نی = سئنا = سین مرغ) ورطه ژرف میان فرهنگ ایران و شریعت اسلام، پدیدار میشود. اهریمن، چنگ و اژگونه میزند، یعنی دو روی جدا و ضد از هم دارد. این را حکمت مینامند. در حکمت، خیر، حق دارد، شرّرا برای غالب ساختن خود، بکارببرد. ولی هر حقیقتی با کار بردن مکر، تبدیل به دروغ میشود. این خدعه را، حکمت یا دروغ مقدس مینامند. اهریمن برای غالب شدن، روی مهر، نشان میدهد ولی در درون، کین میورزد، و درپی نابود ساختنست. سیامک، اصل را راستی (حقیقت) میداند، از این رو برهنه است. راستی، ترجیح میدهد در راستی شکست بخورد تا با خدعه، غلبه کند. سیمرغ، از شکست نمترسد، چون همیشه از نو، از خاکسترش برمیخیزد
دسته‌ها