11 بهمن 1389
پيروزي جنبش مسالمت آميز مردم تونس در پايان دادن به نظام استبدادي آن كشور پرچمدار خيزش هاي مردمي گسترده در بسياري كشورهاي استبداد زده عرب و موجب نگراني و بازانديشي حكومتهاي استبدادي ديگر كشورهاي منطقه گرديده است.
دموکراسی با ریختن مردم به خیابان در طوفان ِسوائق، و بر هم زدن نظام استبدادی، پیدایش نمی یابد، بلکه با فجر اندیشیدن مردم با خرد خودشان، بنیاد گذارده میشود
بنا به ادعای رسانه‌ها و تبلیغاتچی‌های دولتی جمهوری اسلامی «حوادث امروز جهان عرب پس لرزه‌های انقلاب اسلامی است» (احمد خاتمی، کیهان، ۹ بهمن ۱۳۸۹) و «انقلاب اسلامی ایران الگوی مردم تونس و مصر است». (مصباح یزدی، کیهان، ۹ بهمن ۱۳۸۹)
سبز (ساپیزه) در فرهنگ ایران، نام گوهر انسانها، و به معنای «مهر» میباشد. این «مهر = سبز» که گوهر نهان انسانیست، در روند تحول، سبز و روشن و آشکار میشود. گوهر سبز، چهره سبز میشود. مدنیت و فرهنگ و اخلاق و هنر و نظام، سبز شدن همین مهر نهفته در گوهر خود انسانهاست
۱۳۸۹/۱۱/۰۸
سه تحول در هفته اول بهمن‌ماه ۱۳۸۹ در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی رخ داد که بر رابطه رهبر و رئیس دولت تاثیر می‌گذارند و خود نمایانگر تحولاتی پیش از این در این رابطه هستند: ۱) نامه پر از عتاب رئیس دولت خطاب به مجلس و در واقع خطاب به مجلس، قوه قضاییه و مجمع تشخیص مصلحت که حداقل دوتای آن‌ها حیات خلوت رهبری تلقی می‌شده‌اند و همه بدون هماهنگی با رهبری آب نمی‌نوشند، ۲) پاسخ غیرمستقیم مجمع به احمدی‌نژاد یا همان پاسخ مجمع به یکی از اعضای مجلس، و ۳) حذف شش معاونت از معاونت‌های وزارت خارجه برای تسهیل کار نمایندگان ویژه رئیس جمهور در مناطق جغرافیایی که اصل موضوع پیشتر مورد مخالفت خامنه‌ای واقع شده بود.
فرهنگ ایران، بُن آفرینندهِ انسانها را «ساپیزه» مینامید که همان واژه «سـبز» باشد و نام دیگر این بُن، «مهرگیاه» است. از بذر مهر که «سبز» باشد، همه انسانها پیدایش می یابند. درخت سرو، پیکریابی این ایده است
شعرای ما در غزلیات خود، به احساسات و عواطف اخلاقی، چنان ظرافت و لطافت و نازکی و تدریج و تصاعد و مراتب داده اند که مفاهیم خشن و بدوی و متضاد و فقیر اخلاق در دین اسلام (قرآن) عاجز از آن هستند که این همه تنوع را در خود جذب و حل کنند. این دامنه غنای ارزشهای نازک و لطیف و شکستنی در این مفاهیم محدود و تنگ و فقیر و خشن و بدوی اخلاقی دین اسلام، پایمال و غیرقابل تحقق در عمل میگردند – از کتاب آتشی که شعله خواهدکشید 1987
در فرهنگ ایران، از جانهای خود مردمان، خردی میزهد و میجوشد که میتواند جامعه را نگهبانی و اداره کند و سامان دهد. حکومت، به خود شکل دادن خردهای خود مردمانست. امروزه هنگامی از فرهنگ ایران سخن به میان میآید، بسیاری درباره کورش و زرتشت، هیاهو و غوغا براه انداخته میشود، بی آنکه محتوا و فلسفه و منش فرهنگ ایران عبارت بندی شود. در حالیکه نبوغ ایرانی، در شخصیت داستانی ایرج در شاهنامه زنده مانده است
آخوند خراسانی یکی از اعاظم علمای تشیع و صاحب کتاب ارزشمند کفایه است که با تربیت 1200 عالم دینی که بسیاری از آنان به مقام مرجعیت هم رسیده اند از بزرگترین علمای حامی مشروطه بوده که توجه به نظرات حکومتی ایشان می تواند راه گشا مشکلات امروز جامعه ما باشد.
این خرد انسانست که حقانیت به سرپیچی از هر قدرتی را میدهد. سرپیچی برپایه «مشروعیتِ دینی»، نابود سازندهِ اصالت خردِ انسانست
تونی بلر افزود: «تقصیر ما نیست که ایران این‌گونه رفتار میکند. آن‌ها (ایران) اساسا با شیوه زندگی ما مخالف هستند، مگر این‌که با تصمیمی جدی یا در صورت لزوم با حمله مواجه شوند.» آقای بلر که به عنوان نماینده گروه چهارگانه از خاورمیانه به طور مرتب بازدید میکند، معتقد است که میتوان «تاثیر و نفوذ ایران» را در همه جای منطقه دید. بلر با نظر به جنگ عراق در مورد موضع غرب در برابر ایران گفت: «یا باید ما و دوستانمان زیر سایه تهدید ایران به زندگی ادامه داد یا باید با آن برخورد کرد. به نظر من راه دوم صحیح است، در گذشته این طور بوده و الان هم چنین است.
کورانی که با عصای قرآن راه میروند و عصای خود را نور آسمانها و زمین میدانند، میخواهند مردمان را به تفکر بگمارند تا دریابند که جاهل و صغیر و کنودند و عقل ناقص و ضعیف دارند و نیاز مند هدایتند. ولی خردی که میاندیشد، بی نیاز از هدایتست، و نقص خرد، سرمایه آزادیش هست. چون در اشتباه کردن و آزمودن، به معرفت خوب و بد میرسد و خود را هدایت میکند
مساله اختلاف بر سر تعیین رئیس بانک مرکزی همچنان در میان مجلس اسلامی، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام مانند توپ سرگردان میدان فوتبال بلا تکلیف مانده است.
VIEW THIS ARTICLE AS WORD.DOC — VIEW THIS ARTICLE AS PDF
درفرهنگ ایران ، با شاد کردن حواس هست که میتوان « زیبائی ونیکی ورادی وسرفرازی و راستی » را ازدرون جان انسان ، شکوفا وآشکارکرد . آفرینشِ ارزشهای بزرگ اخلاقی ، پیآیند انبازوجفت شدن شادی وخرّمی ، با جان انسان ، ازراه حواس است ، نه پیایند امر ونهی بینشی که از مردمان ، با تهدید ویا نوید ، اطاعت وتابعیت میطلبد . جان انسان، تخم یا آتش ِ خود خدا ( ارتا= اخو ) زیرخاکسترنهفته یا تن هست . انسان، عبدِ الله نیست ، بلکه همبغ و همآفرین خدا ( ارتا ) هست ، وباهمدیگر ، نه تنها روشنی وبینش ، بلکه « نیکی وزیبائی وراستی ورادی وسرفرازی وشکوه » را میافرینند . دیدن زیبائی و رنگها ونقشها و چهره ها ، وشنیدن نواهای خوش وخوشنوازیها ، و بوئیدن بوی خوش گیاهان وگلها و دسته های گل وگیاه ، و مزیدن نوشابه های خوش وافشره های شیرین وباده سرخ گوارا ، حواس انسان را شاد وخرّم میکنند ، و این شادی وخرّمی حواس ، آتش زنه و آتش افروز جان درانسانند، و این شادی وخرمیهای حواس هستند که جان انسان را تحول به نیکی وزیبائی ورادی وراستی وسرفرازی میدهند ، که درتخم ( اخو= ارتا ) نهفته است . نیکی واحسان وزیبائی وراستی، پیایند شادی همه حواس هست . شعرمولوی ، رد پائیست که ازاین اندیشه بنیادی فرهنگ ایران به جای مانده است :
ز اقتران خرّمی با جان ما می بزاید « خوبی واحسان ما »
برغم پیدایش ادیان نوری که الاه واحد شان ، که به ماوراء طبیعت میرود ، و مانند ارتا خوشت ، دیگر زهشی ( immanent) وگنج نهفته درتن (=jibun=ji bun ) نیست ، هنوز شعرای ایران ، طالب آنند که با خدایشان که محبوبه اشان میشود ( زُوش، فرید= فریت=پری = رند افریت ) از راه حواسشان وبیواسطه بیامیزند وانبازشوند .
