شادی و شناخت

درجمهوری ایرانی
زندگی ، عـاریـتی نیست

« خرد » درفرهنگ ایران
ننگ ازروشنی ِعاریتی دارد

ولی
« الله » ، جهانی واجتماعی خلق میکند
که همه چیزش، عاریتی است
زندگی وعقل وروشنی وبینش انسان، همه،عاریتی است

انسان، دراسلام ، چون وجودی
عاریتی است ، حق به خودش و
بینش ازخودش وشادی ازخودش ندارد

ودراین اجتماع ،آنکه، به حدِ کمال ،
روشنی وبینش ِعاریتی دارد
مرجع ِاجتماع وحکومت میگردد

خرد، درشگفتی ازتحولاتست( زمان) که میاندیشد

خـردمـند،درزمان (روزگار،غار)تنها آموزگارو یار ِخود را می یابد

چه نیکو بود گردش روزگار   خـرد یافته ، « یار ِآمـوزگار»
فردوسی